پنجابی صوفیانہ کلام ۔ سیف الملوک ۔محمد ﷺ کی نعت ۔ میاں محمد بخش
محمد ﷺ کی نعت
| جِبرائیل جہیے جِس چاکر، نبیاں دا سر کردہ | واہ کریم صلى الله عليه وسلم اُمّت دا والی، مِہر شفاعت کردا |
| آپ یتیم یتیماں تائیں ،ہتھ سِرے پر دھردا | اوہ محبُوب حبّیب ربّانا صلى الله عليه وسلم، حامی روز حشر دا |
| نام اُنہاں دے لائق ناہیں، کے قلمے دا کانا | جے لکھ واریں عطر گُلابوں، دھویئے ِنت زُباناں |
| میں پلیت ندِی وِچ وڑیا ،پاک کرے تن جاناں | نعت اُنہاں دِی لائق پاکی ،کد اساں ناداناں |
| سُک روڑاں تھیں جِس پڑھایا، کلمہ ذِکر زُبانی | نال اِشارت ٹُکڑے کیتا، جِس نے چن اسمانی |
| لشکر تساّ سبھ رجایا، ہِکسے کاسے پانی | مُعجزیوں اُس بُہت ودھائی ،تھوڑی سی مہمانی |
| کُل نبی مُحتاج اِنہاندے ،نفراں وانگ غلاماں | صدر نشین دِیوان حشر دا، افسر وِچ اِماماں |
| کوہ قافاں نے سیس نِمایا، کوٹ کُفّار تماماں | دُنیا تے جد ظاہر ہویا، گھُر یا دین دمامہ |
| چھیک دِتّے قُرآن اوہدے نے، اگلے دفتر سارے | تخت چبارے شاہی کنبے ،ڈھٹّھے کُفر منارے |
| اُس نُوں تخت عرش دا مِلیا ،مُوسیٰ نُوں کوہ طُوروں | سبھو نُور اوسے دے نُوروں ،اُس دا نُور حضُوروں |
| جِنّ اِنسان غُلام فرِشتے، دوئے جہان اِنہاں دے | لَو لَا کَ لَمَا خَلَقتُ الکَونَ ،آیا شان اِنہاں دے |
| اوّل آخر دوئے پاسے، اوہو مل کھلویا | نُور ِمحُمدّ صلى الله عليه وسلم روشن آہا ،آدم جدوں نہ ہویا |
| حُوراں ملک اُنہاندی خاطر ،خدمت کارن بندے | پاک جمال اوہدے نوں سِکدے ،روح نبیّاں سندے |
| اُمّت اُس دِی بنیا لوڑن ،مُرسل ہور اکابر | ولی جِنہاں دِی اُمّت سندے، نبیاں نال برابر |
| ذُوالقرؑنین سلُیمؑاں جیسے ،خدمت گار کہاندے | حُسن بازار اوہدے سے یُوسؑف ،بردے ہووکاندے |
| تاہئیں دست مُبارک اُس دا ،شافی ہر ضرر دا | عیسؑیٰ خاک اِیہناں دے در دی، گھِن تیمم کردا |
| جانی نُوں قُربانی کیتا ،مہتر اسما عیؑلے | خال غُلامی اِس دِی والا ،لایا پاک خلیلؑے |
| اوہ سلطان مُحمّد صلى الله عليه وسلم والی ،مُرسل ہور سپاہی | مُوسؑیٰ خضؑر نقیب اِنہاندے، اگّے بھجن راہی |
| نعت اِنہاں دِی کے کُجھ لِکھّے، شاعر اؤ گنہار | دہ سے سدّ جنہاں نُوں ہویا، نیڑے آء پیارا |
Discover more from احمدیت حقیقی اسلام
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
